Gerard Habraken

Geboren op 1 augustus 1930 in Haarlem.
Overleden op 28 december 2005 in Limmen.

Gerard is geboren en opgegroeid in Haarlem. Zijn vader is aan het eind van de oorlog door de Duitsers weggehaald. Gerard heeft nooit afscheid mogen nemen van zijn vader. Iets wat zijn hele leven een rol is blijven spelenIn 1955 vertrok Gerard, getrouwd met Beb, naar Curaçao. Gerard ging daar werken als leraar voor de Broeders van Dongen. In die hoedanigheid was hij eerst leraar en later directeur van het Ignatius College. Gerard was de laatste jaren voor hij weer terug ging naar Nederland ook freelance journalist voor de GPD (Gemeenschappelijke Pers Dienst) in Nederland.
Na hun terugkeer in Nederland gingen Gerard, Beb en hun drie zonen wonen in Egmond a/d Hoef en ging Gerard werken als geschiedenis leraar op de Henricus Mavo in Castricum. In 1988 ging Gerard met de VUT maar hij bleef bezig met het onderwijs. Zo heeft hij tot zijn 70ste Spaans gegeven aan vele volwassenen bij de Anders Actieven in Egmond. Ook heeft hij buitenlandse kinderen op het Bonhoeffer, die in het kader van een uitwisselingsprogramma in Nederland waren, extra Nederlandse lessen gegeven.
Talen en mensen hebben Gerard altijd geboeid. Zo is Gerard na zijn pensioen ook de taal Russisch gaan leren. Hiervoor is hij verschillende malen op studiereis geweest in Rusland.
Zijn liefde voor mensen kwam onder andere tot uiting in zijn hobby fotografie.
Gerard heeft op Curaçao al heel erg veel foto’s gemaakt van mensen. Deze zwart wit foto’s heeft hij in zijn eigen donkere kamer ontwikkeld en afgedrukt. Deze hobby heeft hij ook na zijn pensioen weer opgepakt. Dat hij zich daarin is blijven ontwikkelen blijkt uit het feit dat hij zichzelf toen ook de digitale fotografie en het bewerken van foto’s met behulp van de computer eigen heeft gemaakt.
In 2002 stierf Toby zijn oudste zoon. Dit is voor hem heel moeilijk geweest. Gelukkig heeft hij het laatste jaar veel over dit verdriet kunnen praten. In 2004 konden Gerard en Beb hun 50 jarige huwelijk vieren. De laatste jaren had Gerard veel last van hoestbuien en kwam daarvoor regelmatig bij de longarts. Verleden jaar in november moest de huisarts Elzinga hem vertellen dat hij longkanker had. Dit kwam hard aan. Hij ging echter niet bij de pakken neerzitten en onderging de onderzoeken en ging er ook vanuit dat chemokuren zijn leven konden verlengen. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Op 28 december is hij toch onverwachts heel rustig ingeslapen. Gerard werd 75 jaar.

Doortrappen was zijn motto op de laatste nieuwjaarskaart.